Waarheid

De enige waarheid die ik ken (denk ik) is het feit dat de waarheid niet bestaat. Filosofisch gezien is dit een onmogelijke stelling, want als inderdaad de waarheid niet bestaat kan ook deze stelling niet kloppen … of juist wel?

In organisaties worden samenwerkingsrelaties en besluitvorming in hoge mate bepaald door meningen en visies op de werkelijkheid. De eigen waarnemingen worden gekleurd door het eigen referentiekader en als leidraad voor het eigen handelen genomen. Niets mis mee, want een goede eigen analyse is basis voor menig goed en doordacht besluit. Ook het uitspreken van je waarnemingen over een ander kan, in de vorm van passende feedback, erg effectief zijn.

Het gaat pas mis als je echt denkt dat jouw waarheid ook de enige waarheid is. Dan is de kans groot dat je niet langer openstaat voor andere inzichten of een andere inkleuring. Verstarring en het gevaarlijke tunnel denken liggen dan op de loer.

Dit doet denken aan het volgende verhaal:
Een voorganger moest bemiddelen in een conflict over een erfenis tussen twee broers. De ene hield een vlammend betoog over het feit dat hij het meeste recht had op de erfenis. De voorganger zei: ‘Je hebt gelijk, jij hebt er het meeste recht op.’ De andere broer hield zo mogelijk een nog vlammender betoog en de voorganger zei: ‘Ja, je hebt gelijk, jij hebt er het meeste recht op.’ Een toehoorder die erbij stond vroeg stomverbaasd aan de voorganger: ‘Ze kunnen toch niet allebei gelijk hebben?’ De voorganger antwoordde: ‘Jij hebt ook gelijk.’

Conclusie: wees gerust eigenwijs, maar bedenk dat de ander daar evenveel recht op heeft.

Bron: coachingskalender 2011 Uitgeverij Nelissen & M. Lingsma/A. Boers 2010